Keşfetmek için yola düşen yolcunun ilk göze alması gereken risk kaybolmaktır.
O yüzden büyük keşifler hep büyük kayboluşların ardından gelir. Keşfedilmek istenen her zaman büyük bir gizemle örtülüdür. O gizem örtüsünü kaldırmak ve gerçeği bulmak ise kaşifin görevidir. Ancak kaşif doğası gereği ne gizeme ne de gerçeğe inanır.O ancak yolun kendisine inanır. Yolda olmayı sever. Çünkü bilir ki yaşamak yolda olmaktır. Yaşamak kaybolmaktır ve nihayet yaşamak keşfetmektir...
İnsan bir kere yola düşünce kendinden önce yola düşenleri ve O’na yol gösterenleri anmadan edemez. Hiç kuşkusuz bu yolda benim Evliyam, yol göstericim, rehberim kendinden “abd-i hakir Evliya-yi Fakir” (değersiz kul, yoksul evliya) diye bahseden Mehmet oğlu Çelebi dir... “Bu pendlerimi (öğütlerimi) gûşuna mengûş eyle (kulağına küpe et)” diyerek Çelebi’nin ensesine bir “sille-i pehlivani” yapıştıran diyen Derviş Mehmet Zılli’ dir. Bu nasihatin bir bölümü şöyle ;
“Oğul, adem yoksul olur besmelesiz ta’âm (yemek) yeme...Yürü ileri, geri kalma; alay bozma; tarla basma. Komadığın yere el uzatma. İki kişi söyleşirken dinleme. Nân û nemek (ekmek tuz) hakkın gözet. Nâ-mahreme (başkalarının kadın eşine) nazar edip ihanet etme. Davetsiz bir yere varma. Varırsan emn ü emân (güvenli) yere, ehl-i ırza (namuslu kimseye) var. Mahrem-i esrar ol...Herkesle hûsn-i ülfet et (iyi geçin). Lecüc (inatçı) ve zebandırâz (dil uzatıcı) olma. İhtiyarlara riayet et.... İlme meşgul ol...”
Ben öncelikle Murat Belge’nin ve Boyd-Freely ikilisinin ve yazdıkları rehber kitaplardan faydalanacağım. Bu iki kitaptan başka bazı kaynaklara onlardan da başkalarına ulaşacağım. Beni en çok heveslendiren konulardan biri pek çok kitabı İstanbul’un sahaflarında bularak konuyla ilgili bir kolleksiyon oluşturabilmek. Koçi Bey’in İstanbul Ansiklopedisi, Semavi Eyice’nin Turkiye’deki Bizans Anıtları kitabı ve daha niceleri...
Murat Belge İstanbul Gezi Rehberi’nin önsözünde “Evliya Çelebi’nin hiçbir dediğine inanmamak ama her yazdığını okumak gerekiyor” der. Ben bu tanımı İstanbul hakkında yazan gelmiş geçmiş tüm yazarlar için genişletmek istiyorum. “İstanbul hakkında yazılan hiç bir şeye inanmamak ama her yazılanı okumak gerekiyor”.
O yüzden büyük keşifler hep büyük kayboluşların ardından gelir. Keşfedilmek istenen her zaman büyük bir gizemle örtülüdür. O gizem örtüsünü kaldırmak ve gerçeği bulmak ise kaşifin görevidir. Ancak kaşif doğası gereği ne gizeme ne de gerçeğe inanır.O ancak yolun kendisine inanır. Yolda olmayı sever. Çünkü bilir ki yaşamak yolda olmaktır. Yaşamak kaybolmaktır ve nihayet yaşamak keşfetmektir...
İnsan bir kere yola düşünce kendinden önce yola düşenleri ve O’na yol gösterenleri anmadan edemez. Hiç kuşkusuz bu yolda benim Evliyam, yol göstericim, rehberim kendinden “abd-i hakir Evliya-yi Fakir” (değersiz kul, yoksul evliya) diye bahseden Mehmet oğlu Çelebi dir... “Bu pendlerimi (öğütlerimi) gûşuna mengûş eyle (kulağına küpe et)” diyerek Çelebi’nin ensesine bir “sille-i pehlivani” yapıştıran diyen Derviş Mehmet Zılli’ dir. Bu nasihatin bir bölümü şöyle ;
“Oğul, adem yoksul olur besmelesiz ta’âm (yemek) yeme...Yürü ileri, geri kalma; alay bozma; tarla basma. Komadığın yere el uzatma. İki kişi söyleşirken dinleme. Nân û nemek (ekmek tuz) hakkın gözet. Nâ-mahreme (başkalarının kadın eşine) nazar edip ihanet etme. Davetsiz bir yere varma. Varırsan emn ü emân (güvenli) yere, ehl-i ırza (namuslu kimseye) var. Mahrem-i esrar ol...Herkesle hûsn-i ülfet et (iyi geçin). Lecüc (inatçı) ve zebandırâz (dil uzatıcı) olma. İhtiyarlara riayet et.... İlme meşgul ol...”
Ben öncelikle Murat Belge’nin ve Boyd-Freely ikilisinin ve yazdıkları rehber kitaplardan faydalanacağım. Bu iki kitaptan başka bazı kaynaklara onlardan da başkalarına ulaşacağım. Beni en çok heveslendiren konulardan biri pek çok kitabı İstanbul’un sahaflarında bularak konuyla ilgili bir kolleksiyon oluşturabilmek. Koçi Bey’in İstanbul Ansiklopedisi, Semavi Eyice’nin Turkiye’deki Bizans Anıtları kitabı ve daha niceleri...
Murat Belge İstanbul Gezi Rehberi’nin önsözünde “Evliya Çelebi’nin hiçbir dediğine inanmamak ama her yazdığını okumak gerekiyor” der. Ben bu tanımı İstanbul hakkında yazan gelmiş geçmiş tüm yazarlar için genişletmek istiyorum. “İstanbul hakkında yazılan hiç bir şeye inanmamak ama her yazılanı okumak gerekiyor”.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder